Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης καταγγέλλει το όργιο απρόκλητης αστυνομικής βίας και καταστολής στο τέλος της πορείας της 7ης Μάρτη στη Θεσσαλονίκη για το έγκλημα των Τεμπών. Η ΕΛ.ΑΣ. άλλη μια φορά έσπειρε τον τρόμο, εγκλώβισε διαδηλωτές και προσήγαγε 32 άτομα, μεταξύ των οποίων και 5 μέλη του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης.
Με την ολοκλήρωση μιας ακόμη μεγαλειώδους και δυναμικής κινητοποίησης, έδρασε και πάλι αυτός ο αστυνομικός στρατός, εχθρός της κοινωνίας και των ανθρώπων που διαδηλώνουν αναζητώντας δικαιοσύνη για τα 57 αθώα θύματα του εγκλήματος των Τεμπών, εκφράζοντας ταυτοχρονα και την οργή που νιώθουμε όλοι μέσα στην ασφυκτική ατμόσφαιρα της φτώχειας, της ανεργίας, της επισφάλειας, του αυταρχισμού, της ατιμωρησίας, της διαφθοράς, της διάλυσης της δημόσιας δωρεάν υγείας, παιδείας και όλων των κοινωνικών αγαθών.
Περισσότερα: Όχι κύριε Χρυσοχοΐδη, δε θα "διαλυθούμε ησύχως"!
Το αγωνιστικό πένθος γονιών και συγγενών, αυτή η δύναμη που γεννιέται από ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, είναι που πυροδότησε τη συγκίνηση και την κινητοποίηση μιας κοινωνίας που ένιωσε ότι παραβιάζονται οι κόκκινες γραμμές της, αυτά τα όρια που δεν μετακινήθηκαν εδώ και χρόνια σε μια ζωή σε “λειτουργία επιβίωσης” με ακρίβεια, τεράστια απώλεια σε δημόσια αγαθά (υγεία, παιδεία, ΜΜΜ κ.α.), επισφάλεια, χαμένα εργασιακά δικαιώματα, αστυνομική αυθαιρεσία.
Περισσότερα: Το μπλοκ του ΚΙΑ στην πορεία 28/2 (πρώτες βοήθειες)
“Δεν έχω οξυγόνο“...
Η κραυγή των ανθρώπων που έγιναν βορά στα κέρδη μιας κάστας καπιταλιστών, που έγιναν θύματα ενός εγκλήματος και ταυτόχρονα ενός τερατώδους κρατικού μηχανισμού συγκάλυψης και ατιμωρησίας. Ενός μηχανισμού που ζει και υπάρχει ακριβώς για να προστατεύει τα κέρδη τους και να εξασφαλίζει την αναπαραγωγή τους.
Περισσότερα: "Δεν έχω οξυγόνο" - Κυριακή 26/1/25 στις 12 μ. στην Καμάρα
Οργή και μούδιασμα. Τί άλλο μπορούμε να νιώσουμε όταν μπροστά στα μάτια μας η αστυνομία μαζεύει τυφλά κόσμο (και παράτυπα αφού όπως πληροφορούμαστε οι προληπτικές προσαγωγές στερούνται νομικής στήριξης); Όταν 112 προσαγωγές-απαγωγές (για τις οποίες μας διαβεβαίωναν πως θα αφεθούν με το που φτάσουν στη ΓΑΔΘ) μετατρέπονται σύσσωμες σε συλλήψεις, με κατηγορητήριο που βρίθει εφευρετικότητας, μα στερείται λογικής και απόδειξης- σύνδεσης με συγκεκριμένες πράξεις;
Το παραπάνω αναφέρεται στη φετινή 6η Δεκέμβρη, όπου ως Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης συμμετείχαμε στην πορεία μνήμης του, δολοφονημένου από ειδικό φρουρό, 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου. Τη μέρα εκείνη είδαμε, για άλλη μια φορά, την εκδικητικότητα και το μίσος του κρατικού μηχανισμού απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή αντίστασης, ακόμα κι αν αυτή η αντίσταση είναι απλά να συμμετέχεις σε μια πορεία.
Στις 9 το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008 ο Ειδικός Φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβολεί με το υπηρεσιακό του όπλο τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, ένα 15χρονο παιδί που διασκέδαζε με τους φίλους του στα Εξάρχεια. Η σφαίρα διαπέρασε την καρδιά του 15χρονου μαθητή. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.
Αυτή τη φορά, η ελληνική κοινωνία δεν ξέχασε. Η εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη μπροστά στα έκπληκτα μάτια των φίλων του μας σημάδεψε! Παραμένει έντονα χαραγμένη στη συλλογική μνήμη για να υπενθυμίζει το απάνθρωπο πρόσωπο του κράτους.
Περισσότερα: 6 Δεκέμβρη - Να μην περιμένουμε καθισμένοι στον καναπέ μας άλλον ένα νεκρό!