Η Χούντα δεν τελείωσε το ΄73...
Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης στηρίζει τον δίκαιο αγώνα των φοιτητών του ΑΠΘ απέναντι στον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη.
Έναν νόμο που καταργεί και τα τελευταία εναπομείναντα χαρακτηριστικά του Δημόσιου Πανεπιστημίου ολοκληρώνοντας την μετατροπή του σε αγοραίο, συνδεδεμένο δηλαδή με την αγορά, και αστυνομευμένο.
Έναν νόμο που επιβάλει την μόνιμη παρουσία της Αστυνομίας στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και της επιτρέπει να περιδιαβαίνει, να ασκεί ασύλληπτη βία, να συλλαμβάνει χωρίς κανόνες, διαλύοντας κάθε έννοια δημόσιου χώρου και Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, εμποδίζοντας συγχρόνως την καταγραφή και τον εντοπισμό των δικών της εκτροπών.
Στις 22/2/21 στον χώρο του ΑΠΘ μετά από πρόσκληση του ΔΑΠΙΤΗ πρύτανη Παπαϊωάνου, πάνοπλοι αστυνομικοί, εισέβαλαν, καταλύοντας το σύνταγμα, ξυλοκόπησαν, βασάνισαν, συνέλαβαν φοιτητές και προπηλάκισαν πανεπιστημιακούς δασκάλους. Χθές - 8/3/21 - το βράδυ ζήσαμε για 2η φορά, στιγμές αίσχους που θυμίζουν άλλες εποχές κρατικής τρομοκρατίας με τις αστυνομικές δυνάμεις να περικυκλώνουν το πανεπιστήμιο και να ετοιμάζουν εισβολή για την εκκένωση της κατειλημμένης Πρυτανείας, η οποία ευτυχώς αποτράπηκε από τους φοιτητές, τους καθηγητές και τον κόσμο που υπερασπίστηκε τον αγώνα τους.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΙΑΤΡΕΙΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Να σωθεί η ζωή του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα
"Μάθαμε να μην μισούμε, να αγαπάμε τη ζωή και αγωνιζόμαστε, για το δίκιο των ανθρώπων. Ο κόσμος για τον οποίο αγωνιζόμαστε εμείς, δεν δολοφονεί, δεν μισεί και δεν εκδικείται." (Διονύσης Τεμπονέρας, 27/2/2021)
Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης συνυπογράφει το κείμενο - έκκληση δεκάδων γιατρών για τον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα που δημοσιεύτηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2021 και συμμετέχει στις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης, την Δευτέρα 1 Μαρτίου 2021, ώρα 18:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου και την Τρίτη 2 Μαρτίου 2021, ώρα 18:00 στο Λευκό Πύργο.
Περισσότερα: Να σωθεί η ζωή του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα
Δημοσιογραφικό λαβράκι της «ανώνυμης» δημοσιογραφίας δημοσιεύτηκε στα "Παραπολιτικά" της της 26ης Ιανουαρίου 2021. Στο κείμενο ο σύντροφός μας Θοδωρής Ζδούκος και μέλος του ΚΙΑ Θεσσαλονίκης αναφέρεται ως ο «γιατρός του Κουφοντίνα» , ενώ παρουσιάζεται ως αποκάλυψη το γεγονός ότι «ο συγκεκριμένος επιστήμονας συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο της Β΄ Θεσσαλονίκης ως υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές», στις εκλογές του 2015.
Από την αρχή της επιδημίας covid-19 μέχρι και σήμερα πάγιο αίτημα των υγειονομικών είναι η επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας.
Με τον ορό επίταξη εννοούμε την δέσμευση για όσο διάστημα διαρκεί η πανδημία όλων των υποδομών του ιδιωτικού τομέα υγείας από το κράτος , το οποίο αναλαμβάνει όλα τα λειτουργικά έξοδα, την προμήθεια των αναγκαίων αναλωσίμων και φυσικά την μισθοδοσία όλου του προσωπικού, λειτουργώντας τα ιδιωτικά θεραπευτήρια και εργαστήρια-διαγνωστικά κέντρα σε τιμές πραγματικού κόστους και χωρίς κανένα κέρδος για τους ιδιώτες ιδιοκτήτες η μετόχους. Οι πολίτες προσέρχονται εντελώς δωρεάν για το σύνολο των υγειονομικών τους αναγκών σε όποια δομή μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα υγείας τους και είναι η κοντινότερη στην εργασία η την κατοικία τους. Όλες οι μονάδες υγείας, κρατικές, ιδιωτικές και στρατιωτικά νοσοκομεία εντάσσονται σε ενιαίο σχεδιασμό ανάλογα με τις διαγνωστικές και θεραπευτικές τους δυνατότητες τόσο για τακτικά περιστατικά όσο και για τα επείγοντα , τις εφημερίες και τις ΜΕΘ. Όλα τα νοσοκομεία , δημόσια, επιταγμένα ιδιωτικά και στρατιωτικά εφημερεύουν κυκλικά ,όλα νοσηλεύουν ασθενείς με νόσο covid 19 και για όσα κριθεί ότι αυτό δεν πρέπει να γίνει για καθαρά επιστημονικούς λογούς ( πχ ειδικά ογκολογικά τμήματα) δέχονται όλους τους ασθενείς με σειρά προτεραιότητας που καθορίζεται από τη βαρύτητα της νόσου και μόνον.
Ο Νίκος της υπομονής και της σιωπής. Ο Νίκος της ευγένειας και της αγάπης. Που ανάσαινε τον κόσμο με έναν τρόπο βαθύ, λυπημένο και αθόρυβο. Που λάμβανε ένα και επέστρεφε δέκα. Ο καρτερικός. Που διέσχιζε τις εντάσεις, τις συγκρούσεις και τους θυμούς συνεχίζοντας να περπατά, συνεχίζοντας να προσφέρει την καρδιά του. Ο Νίκος που μπορούσε να συντροφέψει, επειδή αισθανόταν τα συναισθήματα. Ο Νίκος που στήριξε το ΚΙΑ και τους ανθρώπους του για πολλά χρόνια, κρατώντας το ρυθμό της Δευτέρας; της Πέμπτης; - ποια μέρα ήταν; Ξεχνάμε, θα ξεχάσουμε τη ημέρα, αλλά ποτέ αυτά τα πολύτιμα που συνέβαιναν εκεί, στη Γραμματεία, στις καρτέλες, με τους ασθενείς, την προσήλωση στην ουσία και στην αλληλεγγύη. Αυτά τα ελάχιστα που κάνουν τη γη να γυρίζει. Αυτά που ήταν για εμάς ο Νίκος.
Με βαθιά λύπη αποχαιρετούμε το Νίκο Ρίζο.