Παρουσίαση του Κ.Ι.Α. στην πανελλαδική συνέλευση του Καραβανιού Αγώνα και Αλληλεγγύης 21/6/2015
Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη αποτελεί δομή πρωτοβάθμιας περίθαλψης που παρέχει χωρίς κανένα αποκλεισμό, ιατρική φροντίδα και φαρμακευτική περίθαλψη σε αποκλεισμένους από της κρατικές δομές της υγείας κατοίκους της πόλης.
Η πρωτοβουλία για τη δημιουργία του ανήκει σε μία ομάδα υγειονομικών που φρόντισε το Δεκέμβρη του 2010 πενήντα μετανάστες, απεργούς πείνας, στο ΕΚΘ. Γρήγορα αυτή η πρωτοβουλία αγκαλιάστηκε από «πολίτες» της Θεσσαλονίκης και η ιδέα του κοινωνικού ιατρείου έγινε πραγματικότητα. Σήμερα βρίσκεται στον 4ο χρόνο λειτουργίας του, συμμετέχουν σε αυτό πάνω από 200 αλληλέγγυοι και δέχεται 15000 επισκέψεις το χρόνο.
Βασικές, αδιαπραγμάτευτες αρχές του είναι: η ανεξαρτησία από το κράτος, τα κόμματα, την αγορά, την εκκλησία.
Είναι αυτόνομο, αυτό-διαχειριζόμενο και έχει σαν πρόταγμά του την άμεση δημοκρατία.
Στο κοινωνικό ιατρείο όλοι προσερχόμαστε ως πρόσωπα. Η γενική συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο και επιδιώκεται η κυκλικότητα και η εναλλαγή στην εκπροσώπηση του ιατρείου.
Το ΚΙΑ είναι μία συλλογικότητα που δημιουργήθηκε από την κοινωνία και πράττει μαζί και μέσα σε αυτή.
Σαν κοινωνική συλλογικότητα - κοινότητα υγείας:
- Έχει πρωταρχικό του στόχο την φυσική και ηθική επιβίωση των μελών του.
- Προσπαθεί να δημιουργεί σχέσεις έξω από και αντιθετικές με τις κυρίαρχες σχέσεις επικοινωνίας. (πχ στο κοινωνικό ιατρείο η εργασία παρέχεται ελεύθερα και η παροχή της φροντίδας της υγείας δεν τρέπεται σε αγοραία υπηρεσία. Ο σχεδιασμός, η οργάνωση και η υλοποίηση της «δουλειάς» γίνεται από ΟΛΟΥΣ συνεργατικά και ισότιμα και στη λήψη των αποφάσεων συμμετέχουν εξίσου όλα τα μέλη έχοντας την ίδια δύναμη. Κανείς δεν είναι πιο σημαντικός από τον άλλον. Ιδιαίτερη σημασία για μας έχει η αλλαγή της σχέσης γιατρού/ πάσχοντος, θεραπευτή/θεραπευόμενου. Και αυτό γιατί στο συγκεκριμένο πλαίσιο της κοινότητάς μας δεν θα μπορούσαμε να μην αναρωτηθούμε τι ιατρική ασκούμε και τι σημαίνει ο ρόλος του θεράποντα γιατρού. Επιδίωξη μας είναι η ολιστική προσέγγιση στην υγεία, η συμμετοχή και χειραφέτηση του «ασθενή», η ιατρική της κοινότητας)
- Θεωρεί αυτονόητα τον εαυτό του μέρος του κινήματος διεκδίκησης ενός δημόσιου δωρεάν συστήματος υγείας για όλους.
Η διεκδίκηση του δικαιώματος της κοινωνίας για δωρεάν, δημόσια φροντίδα υγείας αλλά και η αναγνώριση ότι η υγεία είναι υπόθεση που αφορά τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά αλλά και ολόκληρη τη κοινωνία, αναδεικνύει την υγεία σαν δημόσιο κοινωνικό αγαθό.
Έχοντας αυτή τη θέση, κομβική σημασία για το ιατρείο έχει:
- Η σύνδεσή του με τους προσερχόμενους
- και η δημιουργία οργανικής σχέσης με τα ζωντανά και κινηματικά κομμάτια της κοινωνίας. (πχ εκτός από την αυτονόητη σχέση παροχής ι/φ περίθαλψης στους εργάτες της ΒΙΟΜΕ ή την δωρεά από την πλευρά του εργοστασίου προϊόντων στους προσερχόμενους του ΚΙΑ, σαν οργανική σύνδεση μπορούμε να αναγνωρίσουμε την από κοινού ανίχνευση και κάλυψη των αναγκών της υγείας των εργαζόμενων αυτών και της τοπικής τους κοινωνίας).
Παρόλο που συμμετείχαμε και συμμετέχουμε σε διάφορες δράσεις (στην διοργάνωση του δημοψηφίσματος για το νερό, στη διοργάνωση του αντιρατσιστικού φεστιβάλ, καλύπτουμε τις πρώτες βοήθειες σε εκδηλώσεις στις Σκουριές, σε πρωτοβουλίες όπως η φροντίδα της υγείας των προσφύγων- μεταναστών στην Ειδομένη, συνδεθήκαμε με την ομάδα κατάληψης της σχολής θεάτρου όπου συν- διοργανώθηκε θεατρική παράσταση για τους προσερχόμενους του ΚΙΑ) και φυσικά είμαστε μέρος του πανελλήνιου δικτύου των ΚΙΦΑ θεωρούμε ότι η σύνδεση-δικτύωση μας με την κοινωνία της πόλης-και όχι μόνο- είναι ελλειμματική και αποτελεί σημαντικό ζητούμενο για μας.
Η δικτύωση αυτή για μία κοινωνική συλλογικότητα που επιλέγει να προτάσσει και να προτείνει σαν τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας την άμεση δημοκρατία και την ελεύθερη συν-εργασία δεν μπορεί παρά να είναι διασύνδεση οριζόντια, συνεργασία στην πράξη, μη διαμεσολαβημένη από κόμματα και πολιτικές οργανώσεις, κρατικούς θεσμούς και επιχειρήσεις.
Η συμμετοχή μας εδώ σήμερα με απόφαση της γενικής μας συνέλευσης εκφράζει την αναγνώριση της αναγκαιότητας ύπαρξης δικτυώσεων και σύνδεσης ανάμεσα στα κινήματα και τις συλλογικότητες που κινούνται έξω από το χώρο της κρατικής διαχείρισης και της αγοράς.