Παλεύουμε με τον ιό ή με το φόβο του ιού καθώς και με τις επιπτώσεις που έφερε στις ζωή μας η απομόνωση κατ΄οίκον -για όσους από μας διαθέτουν οίκο: δυσκολίες στην εργασία, στις σχέσεις, στην κοινωνική μας δραστηριότητα, οικονομικές δυσκολίες ή ανέχεια.Η κυβέρνηση παίρνει οικονομικά μέτρα για επιχειρήσεις και για κάποιους εργαζόμενους αλλά πλήθος ανθρώπων μένει εκτός οποιασδήποτε στήριξης , τώρα που και η αλληλεγγύη είναι σε κατ΄οίκον περιορισμό. Οι άνθρωποι της μαύρης εργασίας, οι τωρινοί απολυμένοι, οι χρόνιοι άνεργοι, οι μεροκαματιάρηδες, οι άνθρωποι χωρίς χαρτιά, οι πρόσφυγες, οι άστεγοι, και εν γένει οι φτωχοί που καμιά πρόνοια δεν τους εξασφαλίζει την επιβίωση, είναι στη σκέψη μας.
Όλες οι διαστάσεις της κοινωνικής μας ζωής είναι σε κατάσταση σοκ. Η μεγάλη αυτή αλλαγή είναι ακόμη αδιανόητη στο σύνολό της όσον αφορά τη ζωή μας αλλά και τη ζωή του ίδιου του Συστήματος. Ακολουθούμε με αυτοπειθαρχία τις εντολές της κυβέρνησης και ενώ υποστηρίζαμε το άνοιγμα των εθνικών συνόρων, τώρα βλέπουμε να επιβάλλονται σύνορα μέσα στην ίδια μας την πόλη. Ελπίζουμε όλοι η απομόνωση να συνιστά τη λύση της σημερινής κρίσης αλλά δεν βλέπουμε πως θα συντελεστεί αυτό. Ωστόσο αυτό που προς το παρόν είναι καθαρό είναι αυτό που χρειάζεται να γίνει άμεσα: η στήριξη του αγώνα των υγειονομικών.
Όλη αυτή η τεράστια αλλαγή, η τεράστια προσπάθεια και η οδύνη, που συνεπάγεται το «Μένουμε Σπίτι», υποτίθεται ότι χρησιμεύει στο να κερδηθεί χρόνος: να κερδηθεί χρόνος για να γίνει δυνατή η «επιπέδωση της καμπύλης μετάδοσης του ιού» στα διαγράμματα των ειδικών της κρίσης, πράγμα που σημαίνει να κρατηθεί ο αριθμός των ασθενών από τον κορονοϊό μέσα στα όρια που μπορεί να διαχειριστεί το σύστημα υγείας. Με τίμημα την κοινωνική δυσφορία, θα έπρεπε ο χρόνος που κερδίζεται να χρησιμοποιείται για τον εξοπλισμό και τη στελέχωση του ΕΣΥ, το οποίο, όλοι ξέρουμε, πόσο σοβαρά υποστελεχωμένο, περικομμένο και απαξιωμένο είναι.
Όμως το προσωπικό του ΕΣΥ δηλώνει ότι τίποτα τέτοιο δεν γίνεται: καμιά σοβαρή ενίσχυση του ΕΣΥ δεν συμβαίνει. Αντιθέτως, πηγαίνει στη μάχη χωρίς όπλα!
Οι υγειονομικοί προτείνουν και απαιτούν αλλαγές:
• άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού,
• αύξηση των κλινών ΜΕΘ, επίταξη των ιδιωτικών ΜΕΘ,
• ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας
• άμεση χορήγηση προστατευτικών μέσων για την υγεία των υγειονομικών.
Η Κυβέρνηση καθησυχάζει τον κόσμο απαξιώνοντας τις δηλώσεις των υγειονομικών ενώ ταυτόχρονα οι κυβερνητικές διοικήσεις των νοσοκομείων τους απαγορεύουν να κάνουν δηλώσεις στα ΜΜΕ. Ο όρος πόλεμος που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για την κρίση φαίνεται να νομιμοποιεί ποικίλες απαγορεύσεις.
Εμείς όλοι μένουμε συνδεδεμένοι και ενεργοί
Πληροφορούμαστε τι λένε οι υγειονομικοί
Βγαίνουμε στα μπαλκόνια με πανό και ηχεία στις 7 Απρίλη
Στηρίζουμε τις διεκδικήσεις τους που αφορούν όλους μας
Προστατεύουμε τη ζωή
Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, Απρίλιος 2020