Άρθρο 21 παρ. 3 του Συντάγματος «Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων»

Μέρος 1ο. Γιατί δεν μειώνεται η διασπορά του ιού μετά από 5 εβδομάδες lockdown; Ποια είναι τα εκκολαπτήρια της πανδημίας;

Παρόλη την συνεχή και ασταμάτητη προσπάθεια κυβέρνησης, ΜΜΕ και κάποιων τηλεοπτικών σταρ «ειδικών επιστημόνων» να ενοχοποιήσουν τους νέους και ανεύθυνους, τους αμέριμνους και χαλαρούς που βγαίνουν άσκοπους περιπάτους, τους γλεντζέδες που κάνουν πάρτι εν μέσω πανδημίας, τους αρνητές του κορονοϊού, τους διαδηλωτές και τον κάθε πολίτη ατομικά ως αποκλειστικά υπεύθυνους για τη διασπορά, η αλήθεια είναι πολύ απλή και προφανής. Ειπώθηκε δια στόματος Σωτήρη Τσιόδρα, επικεφαλής της επιστημονικής επιτροπής που εισηγείται στην κυβέρνηση Μητσοτάκη: «Το 86% των μεταδόσεων συμβαίνει μέσα σε κλειστούς χώρους». Ποιοι είναι αυτοί οι κλειστοί χώροι; ΜΜΜ, εργασιακοί χώροι, σούπερ μάρκετ, οικογενειακή εστία, νοσοκομεία - οι χώροι δηλαδή που κινείται και ζει ο κάθε άνθρωπος ακόμα και σε εποχή lockdown. Και τι συμβαίνει σε αυτούς;

 Μέσα Μαζικής Μεταφοράς: Να θυμηθούμε όλοι τις εικόνες με την αθλιότητα των ΜΜΜ στη Θεσσαλονίκη όπου, προ lockdown αλλά και στην εποχή της καραντίνας τις ώρες αιχμής, στοιβάζονταν καθημερινά άνθρωποι - αρκετοί από αυτούς θετικοί στον κορονοϊό - σε λεωφορεία με κλειστά παράθυρα και την άρνηση της κυβέρνησης να πράξει το ελάχιστο. Αναρωτηθήκαμε ποτέ πώς θα μετακινηθεί για να κάνει test ή για να πάει στο νοσοκομείο κάποιος που δεν διαθέτει αυτοκίνητο ή χρήματα για ταξί; Σήμερα ο ΟΑΣΘ έχει 50 κρούσματα covid σε εργαζόμενούς του και μάλιστα ο πρόεδρος του το θεωρεί φοβερή επιτυχία.

Εργασιακοί χώροι: Να θυμίσουμε πως όλες οι δραστηριότητες των βιομηχανιών και βιοτεχνιών (δευτερογενής τομέας) λειτουργούν εξολοκλήρου και χωρίς κανέναν περιορισμό. Να θυμίσουμε επίσης ότι από τον Αύγουστο και μετά γίνανε γνωστές αρκετές εστίες υπερμετάδοσης του ιού σε επιχειρήσεις επεξεργασίας τροφίμων (εργοστάσια κονσερβοποιίας στην Πέλλα και Ημαθία, πτηνοτροφικές επιχειρήσεις στα Ιωάννινα, βιομηχανία επεξεργασίας κρέατος στην Καβάλα, επιχείρηση τυποποίησης ελιάς στη Χαλκιδική, εστίες που έπαιξαν όπως φαίνεται σημαντικό ρόλο στο να «βράζει» σήμερα η Βόρεια Ελλάδα από την πανδημία.

Τους τελευταίους μήνες πολλές είναι οι καταγγελίες που αφορούν όχι μόνο την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και την έλλειψη μέτρων προστασίας, την ανυπαρξία των διαγνωστικών test, την απόκρυψη κρουσμάτων, εκβιασμούς σε εργαζόμενους να εργάζονται με συμπτώματα, εξοντωτικά - αντί για κυλιόμενα ωράρια, ψευδή νούμερα τηλεργασίας, ψεύτικη αναστολή εργασίας ανεπαρκείς ή ανύπαρκτους ελέγχους στους χώρους δουλειάς. Σωματεία της Θεσσαλονίκης, εμποροϋπαλλήλων, οικοδόμων, εργαζόμενοι στο Δήμο, στις τηλεπικοινωνίες, σε μεγάλες επιχειρήσεις και στα σούπερ μάρκετ της πόλης καταγγέλλουν πως μένουν απροστάτευτοι. Τα υγειονομικά πρωτόκολλα γίνονται «λάστιχο», η εφαρμογή τους επαφίεται στην καλή θέληση των εργοδοτών και έτσι οι εργασιακοί τους χώροι μετατρέπονται σε υγειονομικές βόμβες. Ζητούν όλοι το ίδιο: να υποχρεωθούν οι επιχειρήσεις να τηρήσουν ό, τι είναι απαραίτητο για να μην κινδυνεύει κανείς στον χώρο δουλειάς. Ζητούν το αυτονόητο: να είναι ασφαλείς οι ίδιοι και οι δικοί τους άνθρωποι!

[Παραθέτουμε ενδεικτικά μερικές από τις καταγγελίες στους χώρους δουλειάς: Σύνδεσμος στο www.aftodioikisi.gr Σύνδεσμος στο www.ergolavikoi.gr Σύνδεσμος στο www.ergolavikoi.gr Σύνδεσμος στο www.aftodioikisi.gr Σύνδεσμος στο www.news247.gr Σύνδεσμος στο www.aftodioikisi.gr Σύνδεσμος στο www.news247.gr Σύνδεσμος στο www.ergolavikoi.gr]

Αντί η κυβέρνηση και η πολιτεία να φροντίσει για την στοιχειώδη υγειονομική ασφάλεια στους χώρους δουλειάς υποτάσσεται και πριμοδοτεί τα συμφέροντα βιομηχάνων, μεγαλοεργοδοτών, επιχειρηματικών ομίλων που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι αυτό που τους επιβάλλει η θέση τους: να θυσιάζουν τα πάντα - ακόμα και τις ανθρώπινες ζωές - στο βωμό του κέρδους! Έτσι η κυβέρνηση ενώ γέμισε με αστυνομία και ΜΑΤ τις πόλεις αρκείται να κάνει «ισχυρές συστάσεις» και πλημμελείς έως ανύπαρκτους ελέγχους στις επιχειρήσεις για τήρηση των μέτρων προστασίας (που οι ίδιοι εργοδότες επιλέγουν αξιολογώντας οι ίδιοι!!! τον κίνδυνο διασποράς τoυ κορονοϊού στην επιχείρηση τους με βάση την εγκύκλιο 17312/Δ9.506 του Υπουργείου Εργασίας που εκδόθηκε το Μάιο του 2020 - Σύνδεσμος στο www.lawspot.gr) την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στο φόβο της απόλυσης και στο φόβο της νόσησης από κορονοϊό.

Ενδεικτική για τον τρόπο που τοποθετείται η πολιτεία στο πλευρό των εργοδοτών και απέναντι στους εργαζόμενους, είναι η καταγγελία του Συλλόγου Τεχνικών & Υγειονομικών Επιθεωρητών πως τους ζητήθηκε από την Γ. Γραμματέα του Υπουργείου Εργασίας και τον Διοικητή της ΕΑΔ (Εθνική Αρχή Διαφάνειας) να υπογράφουν πρόστιμα σε εργαζόμενους - και όχι στους εργοδότες τους!!!! - οι οποίοι, ενώ ήταν δηλωμένοι να εργάζονται με τηλεργασία, ευρέθησαν να εργάζονται στο φυσικό εργασιακό χώρο, φυσικά μετά από εντολή του εργοδότη τους!

Η εργοδοτική ασυδοσία, η εκμετάλλευση του ανθρώπινου μόχθου δεν είναι ούτε σημερινό ούτε ελληνικό φαινόμενο. Η Υγειονομική κρίση που ζούμε το κάνει πιο ορατό και αναδεικνύει ακόμη περισσότερο τη βαρβαρότητα που εμπεριέχει. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Μπέργκαμο στο 1ο κύμα της πανδημίας όπου χάθηκαν άνθρωποι σχεδόν σε κάθε σπίτι και οι νεκροί έφτασαν τους 5000 σε μία περιοχή 1,5 εκατομμυρίων κατοίκων. Μια περιοχή που μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού εργάζεται σε βιομηχανίες αυτοκινήτων. Όπως είπε ο Φραντσέσκο Μακάριο, ο πρώην αντιδήμαρχος Πολεοδομίας του Μπέργκαμο σε συνέντευξη του: «Σήμερα ο επιχειρηματίας δίνει τις οδηγίες από τη βίλα του στο βουνό και ο εργαζόμενος πεθαίνει για την «κοινή» επιχείρηση στο βάθος της κοιλάδας. Απειλούν μάλιστα με απολύσεις, και πολύ περισσότερο τους μετανάστες… Αυτοί που μας κυβερνούν και αποφασίζουν είναι ασυνείδητοι. Γιατί μας λένε ότι δεν μπορεί κάποιος να βγει να κάνει ποδήλατο, ενώ υποχρεώνουν δεκάδες χιλιάδες να πάνε στα  εργοστάσια και τις βιοτεχνίες να κολλήσει ο ένας τον άλλο και μετά αυτοί την οικογένειά τους.»

Οικογενειακή εστία (σπίτι μου σπιτάκι μου)

Οι άνθρωποι που προσέρχονται στο Κοινωνικό Ιατρείο είναι φτωχοί εργαζόμενοι. Όταν ρωτήσαμε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι πως προστατεύονται μέσα στο σπίτι απάντησαν: «Πώς να προστατευτούμε; Ζούμε σε ένα δυάρι εμείς, η κόρη και ο γαμπρός που δουλεύουν, και τα τρία παιδιά. Πώς να φυλαχτούμε;»

Αυτή είναι μια κατάσταση που είναι πολύ συνηθισμένη στην κοινωνία μας.

Ποιος θεσμός της πολιτείας συμβουλεύει αυτούς τους ανθρώπους για τα μέτρα που θα ακολουθήσουν στο σπίτι τους; Αντί το σπίτι να είναι καταφύγιο μπορεί να γίνει εστία μόλυνσης και να μεταφέρει τον ιό σε ένα άλλο χώρο εργασίας και στη συνέχεια και σε άλλα σπίτια.

Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, Δεκέμβριος 2020