v

Το Κοινωνικό Ιατρειο Αλληλεγγυης Θεσσαλονικης πενθεί το σύντροφο Βύρωνα Λαζαρίδη, μέλος του ενεργό, ψυχικά και επιθυμητικά, μέχρι το ζοφερό σημερινό καιρό.

Ο θάνατος τον βρήκε στη μοναξιά του Covid 19, προς μεγάλη μας λύπη, ωστόσο αυτός έζησε πάντα εν μέσω φίλων και συντρόφων, σε μια αδιάκοπη ροή συζητήσεων, αναζητήσεων, δράσεων, πρακτικών, προβληματισμών, στη βαση της επιθυμίας του για την ανατροπή των πραγμάτων.

Εμείς γνωρίσαμε ένα Βύρωνα που απέπνεε κάτι από το φαντασιακό φορτίο του ονόματος του: ευγένεια, ρομαντισμό, ρεαλισμό, και μια αδάμαστη θέληση. Σε όποια θέση και αν έβαλε τον εαυτό του, επαγγελματική, κοινωνική, πολιτική, φιλική και συνεργατική, το έκανε από μια βάση κατεξοχήν πολιτική και ενιαία, που εκφράζονταν είτε ως εξανθρωπισμός της ψυχιατρικής, είτε ως ριζοσπαστισμός και αυτοθέσμιση κοινωνικών ζωνών εκτός συμφερόντων και κέρδους .

Η επαφή με τον Βύρωνα προέτρεπε και δημιουργούσε ένα κλιμα ευγένειας, χιούμορ, αισιοδοξίας, ψυχραιμίας αλλά και προβληματισμού, όπου συχνά διαφαίνονταν ένας δυναμισμός επίμονος και θαρραλέος. Η συμμετοχή του, παρά τη σωματική του δυσκολία, στη τελευταία συνάντηση στο Κοινωνικό Ιατρείο, ενθάρρυνε όλους μας ότι κάνουμε κάτι που αξίζει και αυτό είναι το ζωντανό ίχνος του Βύρωνα που φέρουμε μέσα μας..