ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΚΙΑ) ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΩΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΔΟΜΗ ΥΓΕΙΑΣ
 

ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΚΙΑ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

Στα τέλη του 2010 με Κοινή Υπουργική Απόφαση άλλαξε το νομικό πλαίσιο που υπήρχε για την ανανέωση ή/και την έκδοση άδειας παραμονής για τους μετανάστες που ζούσαν και εργάζονταν στην Ελλάδα εδώ και χρόνια. Η απόφαση αυτή έθεσε χιλιάδες μετανάστες που διέθεταν νόμιμα έγγραφα σε κίνδυνο απέλασης και παράνομης διαμονής. Έτσι ξεκίνησε η απεργία πείνας 300 μεταναστών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που διεκδικούσαν έγγραφα, νόμιμη παραμονή και νόμιμη εργασία. Μεταξύ Δεκεμβρίου 2010 και Ιανουαρίου 2011 καταλαμβάνεται το ΕΚΘ από 50 μετανάστες απεργούς πείνας και πολλούς αλληλέγγυους πολίτες. Η ομάδα των υγειονομικών που φρόντισε τους 50 απεργούς πείνας αποτέλεσε τον βασικό πυρήνα των ανθρώπων που λίγους μήνες αργότερα ίδρυσαν το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης.

Λίγο μετά, την επίθεση του κράτους στα δικαιώματα των μεταναστών, την Άνοιξη του 2011 και μέσα σε συνθήκες κοινωνικής αναταραχής και εφαρμογής σκληρότερων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος με μια και μόνο υπογραφή απέκλεισε τρία εκατομμύρια ανθρώπους από το κρατικό σύστημα υγείας. Σε αυτό το πλαίσιο, οι άνθρωποι χωρίς εργασία και κατά συνέπεια ασφάλεια, όλοι όσοι δεν είχαν νόμιμα έγγραφα στερήθηκαν την ιατρική περίθαλψη και τα φάρμακα τους. Τι συμβαίνει σε αυτή την κατάσταση; Πολύ απλά: Αν έχει κανείς να πληρώσει καλώς. Διαφορετικά, χάνει την υγεία του ή ακόμη και τη ζωή του.

Η τραγική αυτή συνθήκη αποκαταστάθηκε σταδιακά όταν από τον Ιούνιο του 2015 η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δίνει ΑΜΚΑ σε όλους τους νομίμως διαμένοντες στην Ελλάδα και αργότερα και στους πρόσφυγες. Ο αποκλεισμός όμως παραμένει γιατί συνεχίζουν να αποκλείονται οι άνθρωποι που δεν έχουν νομιμοποιητικά έγγραφα (δηλ μεγάλο κομμάτι μεταναστών) αλλά και μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αφού πια απευθύνεται σε ένα ΕΣΥ που βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης όπου οι χρόνοι αναμονής για την οποιαδήποτε ιατρική πράξη είναι τεράστιοι .
Κάτω από τις συνθήκες του θεσμικού αποκλεισμού από κάθε κρατική δομή υγείας σχεδόν του ενός τρίτου των κατοίκων της Ελλάδας, γεννιέται το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Η πρωτοβουλία αμέσως αγκαλιάζεται από τους κατοίκους της πόλης και τελικά η ιδέα του ΚΙΑ υλοποιείται τον Νοέμβριο του 2011.
Από τότε φιλοξενείται σε κτίριο που παραχωρήθηκε από το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και λειτουργούσε μέχρι το 1ο lockdown συνεχώς και καθημερινά σε δύο βάρδιες.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΙΑΤΡΕΙΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Το ΚΙΑ δεχόταν μέχρι τον Μάρτη του 2020 περίπου 10.000-15000 επισκέψεις ετησίως. Από τον Μάρτη του 2020 μέχρι σήμερα έχει εξυπηρετήσει 500 ανθρώπους το μήνα δηλ δέχεται περίπου 5000 επισκέψεις το χρόνο.
Στη λειτουργία του ΚΙΑ έχουν συμβάλει εθελοντικά μέσα στα χρόνια πάρα πολλοί αλληλέγγυοι. Υπήρχαν περίοδοι που περισσότεροι από 200 άνθρωποι συμμετείχαν στη λειτουργία του ιατρείου και δεν ήταν μόνο γιατροί αλλά μια σειρά διαφορετικών ανθρώπων (άνθρωποι με διαφορετικές ηλικίες, επαγγέλματα, εθνικότητες κλπ. Τα μόνα που δεν χωρούν στην συλλογικότητα μας είναι οι φασιστικές, οι ρατσιστικές και σεξιστικές συμπεριφορές και σύμβολα.)
Ανάμεσά μας δεν υπάρχουν διευθυντές, διαχειριστές ή στελέχη. Η γενική συνέλευση, η οποία είναι ανοικτή σε όλους, είναι το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων. Όλα τα μέλη συμμετέχουν ισότιμα στη διαμόρφωση και την υλοποίηση των αποφάσεων που λαμβάνονται.

Το ΚΙΑ μέχρι και τον Μάρτιο του 2020 δηλ. μέχρι το 1ο lockdown, υποδιαιρούνταν σε πέντε τμήματα (παθολογικό, οδοντιατρικό, ψυχιατρικό-ψυχοθεραπευτικό, φαρμακείο και γραμματεία), τα οποία διοικούνταν από τις δικές τους γενικές συνελεύσεις που σχεδίαζαν, συντόνιζαν και αποφάσιζαν το σύνολο των καθηκόντων τους. Οι συνελεύσεις αυτές υποβάλλουν προτάσεις και θέτουν θέματα προς τη γενική συνέλευση του ΚΙΑ, αλλά και συζητούν και εργάζονται για θέματα που αφορούν το KIA. Βασικές ειδικότητες μέσα στο ΚΙΑ είναι ο γενικός γιατρός/παθολόγος, ψυχίατρος, παιδίατρος, ορθοπεδικός, φυσικοθεραπευτής ενώ υπάρχει και ένα καλά εξοπλισμένο φαρμακείο, ενώ κατά καιρούς υπήρξαν : καρδιολόγος, δερματολόγος, ΩΡΛ, ενδοκρινολόγος, μαιευτικό τμήμα και ένα μεγάλο οδοντιατρείο (με περισσότερους από 40 γιατρούς και βοηθούς ) που έπαψε να λειτουργεί τον Μάρτιο του 2020 εξαιτίας της covid19 και το οποίο εξυπηρετούσε σχεδόν καθημερινά σε δύο βάρδιες, οδοντιατρικές, παιδοδοντικές και χειρουργικές ανάγκες. Σήμερα, όποιος χρειάζεται οδοντιατρική περίθαλψη παραπέμπεται στα ιδιωτικά ιατρεία των οδοντιάτρων μας που καλύπτουν τις ανάγκες του δωρεάν στον χώρο του.

Το ΚΙΑ έχει, επίσης, δημιουργήσει ένα εκτεταμένο δίκτυο εξωτερικών συνεργατών το οποίο περιλαμβάνει νοσοκομειακούς και ιδιώτες ιατρούς, διαγνωστικά εργαστήρια όπως μικροβιολόγους, ακτινολόγους, ψυχιάτρους, ψυχοθεραπευτές, καρδιολόγους, δερματολόγους, γυναικολόγους - ένα φάσμα που καλύπτει σχεδόν όλες τις ιατρικές ειδικότητες. Υπάρχει επίσης ένα μεγάλο δίκτυο νοσοκομειακών γιατρών που καλύπτει τη δευτεροβάθμια περίθαλψη που μπορεί να χρειαστούν οι ασθενείς μας. Επιπλέον, συνεργαζόμαστε με περισσότερα από 400 φαρμακεία όπου οι κάτοικοι της πόλης προσφέρουν όλα εκείνα τα φάρμακα που δεν χρειάζονται. Συλλέγουμε και προσφέρουμε αυτά τα φάρμακα δωρεάν σε όλους τους ασθενείς μας που τα χρειάζονται. Οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης είναι πολύ γενναιόδωροι με τις δωρεές φαρμάκων. Σε πολλές γειτονιές υπάρχει ένα φαρμακείο που συγκεντρώνει φάρμακα για το ΚΙΑ και σχεδόν όλοι οι ασθενείς μας επιστρέφουν σε εμάς τα φάρμακα που δεν χρειάζονται.

Επιπλέον, η λειτουργία του ΚΙΑ υποστηρίζεται από πολλαπλές επιτροπές που υλοποιούν τις αποφάσεις της γενικής συνέλευσης και ομάδες εργασίας που ερευνούν και επεξεργάζονται ένα θέμα και κάνουν προτάσεις προς τη γενική συνέλευση. Παραδείγματα επιτροπών είναι η επιτροπή «οικονομικών», η ομάδα "εκδηλώσεων" που κατάφερε να διοργανώσει συναυλίες, διαλέξεις και πολλές άλλες εκδηλώσεις εμπνευσμένες από το τρέχον κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο και με αυτόν τον τρόπο το κοινωνικό ιατρείο ενισχύει τις δράσεις του για εξωστρέφεια και γίνεται κομμάτι της πόλης
Επιπλέον, το ΚΙΑ αναλαμβάνει συχνά δημιουργικές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση είτε επιστημονικών είτε πολιτικών θεμάτων. Μερικές από τις πολλές ομάδες που λειτούργησαν όλα αυτά τα χρόνια είναι οι εξής: "Η η ομάδα "Υποδοχής", η ομάδα "Ζωγραφικής" όπου συμμετείχαν μαζί αλληλέγγυοι και ασθενείς, η ομάδα «Ημερολογίου» που κάθε χρόνο ήταν υπεύθυνη για το ημερολόγιο που εξέδιδε το ΚΙΑ. Επίσης η ομάδα για την "Άλλη Ιατρική", μια σημαντική ομάδα εργασίας του κοινωνικού ιατρείου, που επιδιώκει να αμφισβητήσει τις διακρίσεις και τους διαχωρισμούς του κυρίαρχου ιατρικού παραδείγματος: τη διάκριση μεταξύ του σωματικού και του ψυχικού, του ανθρώπου από το κοινωνικό του πλαίσιο, του θεραπευτή και του ασθενούς. Από την ομάδα αυτή δημιουργήθηκε η ομάδα διαβήτη και το εργατικό ιατρείο στη ΒΙΟΜΕ – καθώς και το Ολιστικό Ιατρείο - το οποίο λειτούργησε μέχρι την πανδημία και θα συνεχίσει όταν το ΚΙΑ επανέλθει σύντομα σε πλήρη λειτουργία. Στο Ολιστικό Ιατρείο ο προσερχόμενος φροντίζεται από ομάδα υγείας που αποτελείται από γενικό γιατρό ή παθολόγο, ψυχολόγο / ψυχοθεραπευτή και έναν μη ειδικό. Η ομάδα αυτή συλλέγει στοιχεία μέσω ενός ολιστικού κοινωνικού/εργασιακού/ιατρικού ιστορικού και προσπαθεί μαζί με τους προσερχόμενους να βρει εφικτές λύσεις για τα προβλήματα της υγείας τους.

ΑΡΧΕΣ

Αδιαπραγμάτευτες αρχές μας είναι η ανεξαρτησία από το κράτος, τα πολιτικά κόμματα, την αγορά και την εκκλησία. To KIA Θεσ/νίκης χρηματοδοτείται αποκλειστικά από δωρεές προσώπων, συλλόγων, συλλογικοτήτων και σωματείων ελληνικών και ξένων. Καλύπτει τα μηνιαία έξοδά του (λογαριασμοί τηλεφώνου, οδοντιατρικά υλικά, αναλώσιμα, εμβόλια και κάποια φάρμακα) και μπορεί ακόμη να στηρίξει κινητοποιήσεις και συλλογικότητες όποτε έχουν ανάγκη. Η ανεξαρτησία του ΚΙΑ έχει ως προϋπόθεση την οικονομική ανεξαρτησία του από επιχειρήσεις, χορηγούς ή κρατικές και ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις. Εκτός από τις προαναφερθείσες δωρεές, το κοινωνικό ιατρείο χρηματοδοτείται από πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνει είτε μόνο του είτε με άλλες συλλογικότητες της πόλης, όπως συναυλίες ή εκθέσεις τέχνης και φωτογραφίας.
Είναι αυτόνομο, αυτοδιαχειριζόμενο και το πρόταγμα του είναι η άμεση δημοκρατία

ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ «ΕΞΩ»

Το ΚΙΑ συμμετέχει στο δημόσιο διάλογο για την κατάσταση του συστήματος υγείας, οργανώνει παρεμβάσεις εντός και εκτός νοσοκομείων για την καταπολέμηση του αποκλεισμού και την επίλυση των προβλημάτων των ασθενών και αγωνίζεται, σε συνεργασία με τους ασθενείς και τους νοσοκομειακούς ιατρούς, για ένα δωρεάν και δημόσιο σύστημα υγείας για όλους. Εκτιμούμε την επαφή μας με τα ζωντανά στοιχεία της πόλης. Επίσης το Κοινωνικό Ιατρείο της Θεσ/νικης ήταν μέρος του δικτύου ιατρείων και φαρμακείων κοινωνικής αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε το 2013 στην Ελλάδα. Σε αυτό το δίκτυο το ΚΙΑ μαζί με άλλα κοινωνικά ιατρεία/φαρμακεία, περισσότερες από 30 πρωτοβουλίες στην περίοδο της άνθισης του, ανέπτυξε πρακτικές αλληλεγγύης, ανταλλαγής και συνεργασίας σε εθνικό επίπεδο. Δυστυχώς, σήμερα υπάρχουν ελάχιστες (5 ίσως) ενεργές πρωτοβουλίες σε όλη την Ελλάδα.

Πέρα από αυτό, η κοινότητά μας συμμετείχε στο κίνημα κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού και συμμετείχε ενεργά στην οργάνωση του δημοψηφίσματος ενάντια στην πώληση του νερού σε ιδιωτικά συμφέροντα τον Μάιο του 2014. Συμμετείχαμε επίσης στη διοργάνωση του ετήσιου αντιρατσιστικού φεστιβάλ. Στηρίζουμε τον αγώνα του λαού της Χαλκιδικής που αντιτίθεται στις εργασίες εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές από την καναδική εταιρεία Eldorado που ρυπαίνει τόσο τη Χαλκιδική όσο και τη Θεσσαλονίκη. Η ομάδα "Σκουριές" είναι υπεύθυνη να εργαστεί σε αυτό το πνεύμα και διοργάνωσε πολλές εκδηλώσεις στην πόλη για να ενημερώσει τους κατοίκους και να διερευνήσει τις επιπτώσεις της εξόρυξης στη δημόσια υγεία.
Μέσα στα χρόνια, έχουμε επίσης δημιουργήσει δεσμούς με τους φοιτητές του πανεπιστημίου και στηρίξαμε τους αγώνες τους τον τελευταίο χρόνο, καθώς έκαναν καταλήψεις σχολών και διαδήλωσαν τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και σε όλη την Ελλάδα. Συμμετέχουμε στις αντιφασιστικές δράσεις και διαδηλώσεις ειδικά πέρυσι που το πολιτικό κόμμα της Χρυσής Αυγής φυλακίστηκε.
Τέλος, στην εποχή της πανδημίας συνεργαστήκαμε με τον Σύλλογο Μουσικών Βορείου Ελλάδος και διοργανώσαμε μαζί μια συναυλία για την οικονομική ενίσχυση των Μουσικών.

Γενικά, το ΚΙΑ συμμετέχει στα κινήματα που υποστηρίζουν την υγεία, τη ζωή, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Κατά το παρελθόν, έχουμε δραστηριοποιηθεί στο μεταναστευτικό. Οργανώσαμε ένα ταξίδι στο νησί της Λέσβου για τη δημιουργία μιας προσωρινής ιατρικής μονάδας και την παροχή ιατρικών υπηρεσιών και φαρμάκων στους πρόσφυγες. Από το καλοκαίρι του 2015 τα μέλη μας ταξίδεψαν στα σύνορα της Ειδομένης, όταν τα σύνορα έκλεισαν και οι πρόσφυγες εγκλωβίστηκαν μέσα στην Ελλάδα στοιβαγμένοι, σύμφωνα με το κρατικό σχέδιο, σε ειδεχθή στρατόπεδα συγκέντρωσης, δέκα από τα οποία στήθηκαν γύρω από τη Θεσσαλονίκη. Το ΚΙΑ επισκέφθηκε αρκετούς από αυτούς τους καταυλισμούς, κατέγραψε τις ανάγκες υγείας, παρενέβη στον καταυλισμό προσφύγων που στήθηκε στο λιμάνι της πόλης, συνεργάστηκε με συλλογικότητες και καταλήψεις που φιλοξένησαν πρόσφυγες, παρείχε οικονομική ενίσχυση πολλών χιλιάδων ευρώ, έστησε παιδικές κατασκηνώσεις στην παραλία της πόλης, διοργάνωσε ανοιχτή συναυλία στο λιμάνι και εξακολουθεί να συμμετέχει σε δημόσιο διάλογο για τα δικαιώματα των προσφύγων και να συμμετέχει σε κινητοποιήσεις. Είναι αυτονόητο ότι παρέχει ιατρική περίθαλψη στους πρόσφυγες στο χώρο του.

Τέλος, πολλές συλλογικότητες από όλη την Ευρώπη επισκέπτονται, υποστηρίζουν και συνεργάζονται με τα κοινωνικά ιατρεία στην Ελλάδα. Και εμείς είμαστε ανοιχτοί και θετικοί σε κάθε συνεργασία με συλλογικότητες που έχουν παρόμοιες αρχές με εμάς.

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ & ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

Υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά θέματα που μας απασχόλησαν και μας απασχολούν και αγγίζουν την πρακτική, την λειτουργία και την πολιτική του διάσταση του ιατρείου.

Αναφέρουμε ενδεικτικά: επιλέξαμε να μην έχουμε νομικό πρόσωπο. Υπάρχει μόνο ο Σύλλογος των Φίλων του ΚΙΑ που διαχειρίζεται όλα τα οικονομικά θέματα για να διασφαλίζεται τη διαφάνεια. Επίσης, ορισμένες από τις πρακτικές μας, όπως η συλλογή φαρμάκων από την πόλη, πρέπει να γίνεται από ανθρώπους απόλυτης εμπιστοσύνης.

Επιπλέον, υπάρχει κριτική τόσο εντός όσο και εκτός των κοινωνικών ιατρείων που αφορά τα εξής ζητήματα:
1) η εργασία μας τείνει να γίνεται διεκπεραιωτική και να προσομοιάζει με την παροχή "υπηρεσιών" κρατικής δομής .
2) το έργο μας χρησιμεύει ως μαξιλάρι που απορροφά την κοινωνική ένταση Μήπως γινόμαστε το στήριγμα του συστήματος;
3) η δυσκολία μας να εμπλέξουμε όσους απευθύνονται σε εμάς όχι μόνο στις πολιτικές κινητοποιήσεις του κοινωνικού ιατρείου αλλά και στα θέματα υγείας (προσωπικά και συλλογικά )
4) η αμεσοδημοκρατική λειτουργία της συλλογικότητας που απαιτεί πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια, γνώση και δημιουργικότητα, απόρριψη εγωιστικών συμπεριφορών και ανάπτυξη φιλικών σχέσεων συνεργασίας.
Αυτές οι πτυχές που, από τη μία πλευρά, μπορεί να εμφανίζονται ως αδυναμίες και να ενέχουν ακόμη και τον κίνδυνο της "ενσωμάτωσης" είναι ταυτόχρονα η προκλητική πλευρά της ιστορίας μας που μας καλεί να τροποποιήσουμε και να μετασχηματίσουμε το "πρόσωπο" του ΚΙΑ σε μια δημιουργική δύναμη που αναπτύσσεται ενάντια και σε αντίθεση με τον κυρίαρχο τρόπο κοινωνικών σχέσεων.
Πρέπει να αναφέρουμε επίσης πως μία περίοδος μεγάλης αποδυνάμωσης του ΚΙΑ υπήρξε η χρονική περίοδος 2016-2018 όπου τότε αποχώρησαν από το ιατρείο οι άνθρωποι που θεώρησαν ότι η άρση του θεσμικού αποκλεισμού των ανθρώπων από το ΕΣΥ σήμαινε και το τέλος της αναγκαιότητας της ύπαρξης των Κοινωνικών Ιατρείων Αλληλεγγύης και έτσι σταμάτησαν τη λειτουργία τους και πολλά από τα υπόλοιπα Κοινωνικά Ιατρεία σε όλη την Ελλάδα.

ΕΠΟΧΗ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

(μια περίοδος που μας έφερε αντιμέτωπους με βασικές μας αδυναμίες)

Η πανδημία είχε αρκετά σοβαρές επιπτώσεις στη λειτουργία του ΚΙΑ. Πρώτα απ' όλα, πάρα πολλοί αλληλέγγυοι λόγω φόβου, προβλημάτων υγείας, απαγόρευσης κυκλοφορίας που στην Ελλάδα διήρκεσε 7,5 μήνες, σταμάτησαν να συμμετέχουν. Έτσι σήμερα έχουν απομείνει περίπου 50 άτομα ως αλληλέγγυοι. Υπήρχε, επίσης, μεγάλος φόβος αν μέσα από μια κανονική λειτουργία το ιατρείο θα γινόταν πηγή μετάδοσης του ιού. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος για το κλείσιμο του οδοντιατρικού τμήματος που λόγω της φύσης του, ήταν ένας από τους πιο μολυσματικούς χώρους. Εξαιτίας όλων αυτών μειώσαμε τις βάρδιες και σήμερα λειτουργούμε με αυστηρούς κανόνες, για παράδειγμα, στο ιατρείο μπαίνουν μόνο όσοι έχουν ανάγκη να δουν γιατρό, ο χρόνος αναμονής για τη χορήγηση φαρμάκων είναι εκτός του χώρου του ιατρείου και ο αριθμός των αλληλέγγυων μέσα είναι μικρός, για παράδειγμα, ενώ η γραμματεία εργαζόταν με τουλάχιστον δύο άτομα σε κάθε βάρδια, σήμερα λειτουργεί με ένα. Παρόλο που η COVID-19 ως επιδημία πρέπει να αντιμετωπίζεται καταρχάς (και καταρχήν) σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, εμείς, αν και είμαστε δομή πρωτοβάθμιας υγείας, δεν είχαμε ούτε τη δυνατότητα, ούτε το χώρο, ούτε τη δύναμη (σθένος) να υποστηρίξουμε τους ασθενείς μας σε αυτό το επίπεδο. Προσπαθήσαμε όμως να κρατήσουμε τους ασθενείς μας με χρόνια νοσήματα, ρυθμισμένους όσον αφορά τις ασθένειές τους, όπως ο διαβήτης, η υπέρταση, οι καρδιακές παθήσεις, γνωρίζοντας ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό για την ευπάθεια των ανθρώπων στη νόσο covid. Μιλήσαμε επίσης δημόσια για την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνησή μας με πολλά δελτία τύπου Μέσα στην κοινότητά μας λόγω της πανδημίας έχει ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση σχετικά με το υποχρεωτικό εμβόλιο κατά του κοροναϊού και τα πολιτικά παιχνίδια που παίζει η κυβέρνηση με το πρόσχημα της πανδημίας και του εμβολιασμού. Η κατάσταση αυτή έχει επηρεάσει επίσης τη λειτουργία μας όσον αφορά τις συλλογικές μας διαδικασίες, οι συναντήσεις και οι ομαδικές συζητήσεις έχουν γίνει διαδικτυακές μια διαδικασία που ευνοεί την απόσταση και δυσκολεύει τις ανθρώπινες επαφές και τις σχέσεις που είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες και σημαντικές για εμάς.

ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ 12 ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ…
ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ:

1)  κάνουμε κριτική στον τρόπο παροχής της φροντίδας υγείας από το κράτος και την αγορά και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα άλλο μοντέλο, όπου η ιατρική πράξη δεν θα τρέπεται σε αγοραία πράξη, δεν θα έχει φραγμούς και αποκλεισμούς, θα παρέχεται ελεύθερα, συνεργατικά και με βάση τις κοινωνικές ανάγκες, θα εμπεριέχει τη κριτική στη κυρίαρχη επιστημονική γνώση, τη δημιουργία νέων επιστημονικών πεδίων και μεθόδων και θα «μοιράζεται» ελεύθερα στη κοινωνία,

2) η κάλυψη των αναγκών δεν εκχωρείται αποκλειστικά στο κράτος, αλλά κάθε άνθρωπος συμμετέχει ενεργά στην όλη διαδικασία και αναλαμβάνει την ευθύνη της ζωής του,

3) αξιολογούμε ως κρίσιμη την οργανική σύνδεση υγειονομικών- προσερχόμενων- κοινότητας,

4) η ισότητα, η ισοτιμία, η ελευθερία των μελών αυτής της κοινότητας διασφαλίζονται από το πλαίσιο λειτουργίας της

Τότε, μπορούμε να ελπίζουμε ότι με το εγχείρημα μας παρέχουμε μία ποιοτική φροντίδα υγείας και παράγουμε μία γνώση ελεύθερη σε όλους και χρήσιμη στην κοινωνία. Ότι δημιουργούμε μία κοινότητα με άλλα χαρακτηριστικά και με ανθρώπινες σχέσεις σε όλα τα επίπεδα, διαφορετικές και αντιθετικές στις κατεστημένες σχέσεις, όπου ο κάθε ένας θα έχει γνώση και λόγο για αυτό που συμβαίνει στη ζωή του και με συλλογικό τρόπο θα δίνει τις απαντήσεις.

Και εν τέλει, τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι η πράξη μας στο Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης εμπεριέχει και εμπεριέχεται σε μία δυναμική κοινωνικής ανατροπής.