σκίτσο: Χρήστος Αλαβέρας

Για την αξιοπρέπεια, τη ζωή και τη χαρά !

Μεγάλη στιγμή η προχθεσινή συναυλία στο πρώην στρατόπεδο Π. Μελά. Μια πραγματική γιορτή αλληλεγγύης με το ριζοσπαστικό κινηματικό κομμάτι της πόλης να είναι παρόν. Το σχολείο μεταναστών «Οδυσσέας», το Κοινωνικό Κέντρο/Κέντρο Μεταναστών με την Κουζίνα Αλληλεγγύης, το κίνημα SOS Χαλκιδική και η ελεύθερη ΕΡΤ. Εκατοντάδες εθελοντές ήρθαν να συναντηθούμε και να υποστηρίξουν το οργανωτικό κομμάτι της βραδιάς, όπως οι κάτοικοι που αγωνίζονται να μετατραπεί το στρατόπεδο σε Μητροπολιτικό Πάρκο, οι ΕΠΟΜΕΑ για να συμβάλλουν στην υγειονομική κάλυψη της συναυλίας και πάρα πολλοί αλληλέγγυοι και φίλοι του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης, μεταξύ αυτών και ασθενείς του.

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΥΣΚΕΨΗ

                         ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

     Στις 11 του Σεπτέμβρη, η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ψήφισε ένα νόμο (τον 4286/14) με τον οποίο συστήνεται Ανώνυμη Εταιρεία με μετόχους το κράτος , τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ιδιώτες μεγαλοκλινικάρχες!!! και η οποία θα διαχειρίζεται όλο το κρατικό και ασφαλιστικό χρήμα κατανέμοντάς το με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια για την πληρωμή υγειονομικών υπηρεσιών που παρέχουν τόσο τα δημόσια ιδρύματα όσο και τα ιδιωτικά. Σ αυτό εντάσσεται και η μισθοδοσία του πάσης φύσεως προσωπικού. Νομιμοποιούν δηλαδή απόλυτα τον ιδιωτικό κερδοσκοπικό επιχειρηματικό τομέα υγείας, τον εξισώνουν ηθικά και νομικά με το δημόσιο και του παρέχουν όλες τις προϋποθέσεις (αφού μετέχουν οι κλινικάρχες στα όργανα διοίκησης της εταιρείας) για να νέμεται από δω και πέρα κατά προτεραιότητα , όχι μόνο τις ιδιωτικές δαπάνες υγείας των πολιτών που έχουν(?) να πληρώσουν από την τσέπη τους , αλλά και το ελάχιστο κρατικό και ασφαλιστικό χρήμα που έχει απομείνει μέχρι τώρα να χρηματοδοτεί τις δημόσιες δομές.

Κάλεσμα για την Τηλεφωνική Γραμμή Εκτάκτου Ανάγκης "Watch The Med Alarm Phone" για ανθρώπους που ταξιδεύουν δια θαλάσσης


11 Οκτωβρίου 2013: Πρόσφυγες που η βάρκα στην οποία επέβαιναν βούλιαζε, καλούσαν και ξανακαλούσαν την Ιταλική ακτοφυλακή, μέσω δορυφορικού τηλεφώνου για διάσωση, όμως το SOS σήμα τους αγνοούνταν. Η βάρκα μετέφερε πάνω από 400 άτομα και είχε πυροβοληθεί νωρίτερα τη νύχτα από ένα Λιβυκό σκάφος. Παρ' όλο που οι Ιταλικές και αργότερα οι Μαλτέζικες αρχές είχαν ειδοποιηθεί για το περιστατικό και για τον κίνδυνο των επιβατών, οι σωστικές δυνάμεις καθυστέρησαν για ώρες και το σωστικό σκάφος έφτασε μία ώρα αφού η βάρκα είχε βουλιάξει. Πάνω από 200 άνθρωποι πνίγηκαν και μόνο 212 διασώθηκαν. Τι θα συνέβαινε αν οι άνθρωποι που ήταν στη βάρκα μπορούσαν να καλέσουν και μια δεύτερη, ανεξάρτητη γραμμή έκτακτης ανάγκης όπου μια ομάδα πολιτών – εθελοντών μπορούσε να εγείρει συναγερμό και να πιέσει άμεσα τις αρχές για διάσωση;