Έξι μήνες μετά την εφαρμογή των μέτρων περιορισμού του πληθυσμού στην χώρα μας, θα επιχειρήσουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή στα γεγονότα και θα στοχεύσουμε στους κινδύνους που δημιουργούνται με τα μέτρα για την έναρξη της σχολικής χρονιάς, που ανακοινώθηκαν πρόσφατα απο το Υπουργείο Παιδείας.
Μετά απο παλινδρομήσεις, αλληλοαναιρούμενες πληροφορίες και οδηγίες που κατευθύνονταν κυρίως απο πολιτικές σκοπιμότητες, η επιτροπή των Λοιμοξιολόγων του ΕΟΔΥ, κατέληξε συνοπτικά στα εξής: Χρήση μάσκας προσώπου σε όλους τους κλειστούς χώρους, τήρηση των αποστάσεων σε εξωτερικούς χώρους, χρήση αντισηπτικών στις επιφάνειες, σχολαστική καθαριότητα με σαπούνι του σώματος, αποφυγή συνωστισμού, απαγόρευση μαζικών εκδηλώσεων και ιδιαίτερη προστασία των ανθρώπων που ανήκαν στις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.
Ο αριθμός των κρουσμάτων εμφανίζονταν συνεχώς μειούμενος, οι ΜΕΘ άδειαζαν σταδιακά και ως εκ τούτου, σε περίπου δύο μήνες, έγινε λήξη των αυστηρών περιοριστικών μέτρων και προτάθηκε περιορισμένη ισχύς των μέτρων. Όμως, η «βαριά» βιομηχανία της Οικονομίας –ο τουρισμός δηλαδή-έπρεπε κατά τους υπεύθυνους να λειτουργήσει. Έτσι άρχισαν να συμβαίνουν κωμικοτραγικές καταστάσεις στις πύλες εισόδου (χερσαίες είσοδοι χωρίς PCR test - αργότερα έγιναν υποχρεωτικά - αεροπορικά δρομολόγια ανεξέλεγκτα όπου μόνο στο 5% των αφίξεων υπεβλήθη σε test - κρουαζιερόπλοια χωρίς στοιχειώδεις ελέγχους). Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων, τη δημιουργία κλίματος φόβου και ανασφάλειας στην Κοινότητα, αλλά και έντονα φαινόμενα αμφισβήτησης του κινδύνου και – κυρίως – ακροδεξιάς κοπής συνωμοσιολογικές επικλήσεις και αντιεπιστημονικές- ανορθολογικές θεωρίες.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, που σε μερικές περιπτώσεις έφτανε στα όρια της υστερίας, ανακοινώνεται από το Υπουργείο Παιδείας το άνοιγμα των σχολείων με καταληκτική ημερομηνία τη Δευτέρα 14/9/2020. Η συνέχεια καταγράφεται ως μνημείο παλινωδίας, βερμπαλισμού, ανεπάρκειας και επιβολής αποφάσεων. Ας αποσαφηνίσουμε τις υποδείξεις του ΕΟΔΥ για τα σχολεία, οι οποίες περιλαμβάνονται σε ένα κείμενο 21 σελίδων που εκδόθηκε στις 31/8 (κλικ για εμφάνιση).
• προσπάθεια για τήρηση αποστάσεων μεταξύ μαθητών/τριών και εκπαιδευτικών, όσο είναι εφικτό, σε συνδυασμό με μια λειτουργία του σχολείου με σταθερές ομάδες παιδιών, οι οποίες συστηματικά δεν έρχονται σε επαφή μεταξύ τους
• συχνή και ορθή εφαρμογή υγιεινής των χεριών (πλύσιμο με σαπούνι και νερό ή/και εφαρμογή αντισηπτικού χεριών)
• σωστή χρήση κατάλληλης προστατευτικής μάσκας (υφασμάτινης ή απλής χειρουργικής), τόσο από εκπαιδευτικούς όσο και από μαθητές, με μέριμνα για τη σχετική εκπαίδευση· στο σχολείο συνιστάται η ευρεία χρήση υφασμάτινης μάσκας (με ελάχιστες εξαιρέσεις – βλ. Παράρτημα ΙΙ), αλλά μπορεί να χρησιμοποιείται και απλή χειρουργική μάσκα
• καλός αερισμός των αιθουσών, καθαριότητα χώρων και τακτική εφαρμογή απολυμαντικού σε επιφάνειες
• αποφυγή μεγάλων συναθροίσεων μαθητών και επίσκεψης στο σχολείο άλλων ατόμων, όταν αυτό δεν είναι απαραίτητο
• αποχή από το σχολείο όσων εκδηλώνουν πυρετό ή/και άλλα συμπτώματα συμβατά με COVID-19, προστασία μαθητών και εκπαιδευτικών που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες.
Μερικές παρατηρήσεις στα παραπάνω:
1. Πώς είναι δυνατόν να γίνει εφικτή η τήρηση των κανόνων σε σχολεία με 300 παιδιά ηλικίας 7-12 ετών (αποστάσεις, πλύσιμο χεριών, χρήση μάσκας, χρήση απολυμαντικού σε επιφάνειες, αποχή παιδιών με συμπτώματα συμβατά με COVID-19), όταν τους τελευταίους έξι μήνες, κι ενώ όλα έδειχναν πως πάμε για αναζωπύρωση της επιδημίας, δεν ελήφθη ούτε ένα μέτρο για την εξασφάλιση ικανού αριθμού προσωπικού (εκπαιδευτικού και βοηθητικού), ικανού αριθμού αιθουσών και χώρων, ελέγχου των οικογενειών με ιχνηλάτηση φορέων, κανόνων ασφαλείας κατά την μεταφορά, εκπαίδευσης του προσωπικού για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων, θερμομέτρησης κατά την είσοδο κι έξοδο των μαθητών, ορισμού υγειονομικού προσωπικού ως τεχνικών συμβούλων σε κάθε σχολική μονάδα, μείωσης των μαθητών (η θέση των Συλλόγων των εκπαιδευτικών ειναι 15 μαθητές/τάξη) ;
2. Πώς είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται διάφοροι «ειδικοί», ως κυβερνητικοί εκπρόσωποι και να παραβιάζουν κάθε λογική και ηθική, κάνοντας το άσπρο: μαύρο (π.χ. το σχήμα 25 μαθητές/τάξη είναι πιο ακίνδυνο απο το σχήμα 15 μαθητές/τάξη) ;
3. Πώς είναι δυνατόν να μην έχει γίνει ούτε μια ενέργεια για να εξοπλιστεί ο χώρος της εκπαίδευσης, έτσι ώστε να εξασφαλίσει σε μαθητές κι εκπαιδευτικούς, αλλά και στις οικογένειές τους την στοιχειώδη μέριμνα για την διαφύλαξη της υγείας τους ;
4. Πώς είναι δυνατόν το ίδιο ακριβώς έργο να παίζεται και στον χώρο της Υγείας, όπου ασύστολα ψέμματα πασπαλισμένα με μπόλικη παραπληροφόρηση, παρουσιάζονται ως επιτεύγματα για τα νοσοκομεία αλλά και για τις δομές της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας ;
5. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει μια «ηχηρή» σιωπή από τους καθ'ύλην υπεύθυνους για την λειτουργία των σχολείων, δηλαδή τους Δήμους όλης της χώρας ; Δεν τους περισσεύουν λόγια – και κυρίως κονδύλια – για να φτιάξουν τους χώρους, αφού οι απευθείας αναθέσεις σε δραστηριότητες-βιτρίνες που προμοτάρουν καθημερινά, φαίνεται οτι απορροφούν όλη τους την ενέργεια.
6. Πώς είναι δυνατόν να ανοίγουν τα σχολεία με μόνα όπλα μάσκες, παγουρίνια και συνεργεία απολύμανσης; Η απολύμανση μετά απο 3 μήνες διακοπών, αλήθεια, τι έρχεται να εξυπηρετήσει ουσιαστικά εκτός απο το να καθησυχάσει γονείς και εκπαιδευτικούς ;
Αντί, λοιπόν, να βλέπουμε μια μεγάλη και σοβαρή προετοιμασία για τον χειμώνα που έρχεται, παρατηρούμε οτι το δόγμα «οι κρίσεις δημιουργούν ευκαιρίες» επικρατεί παντού. Πλήρης αποστελέχωση των Δημόσιων Νοσοκομείων (οι εγκύκλιοι των κατά τόπους ΥΠΕ που ζητούν προσωπικό απο τα ΚΥ, που εντέλονται εφημερίες πανω απο το πλαφόν –απλήρωτες- που πηγαινοφέρνουν αναλυτές, που απολύουν επικουρικούς, που δεν προσλαμβάνουν μόνιμους, που ζητάνε ιδιώτες γιατρούς να εφημερεύουν στα ΤΕΠ με μπλοκάκια κλπ). Πλήρης διάλυση του Δημόσιου Σχολείου με χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις, με κλείσιμο εκπαιδευτικών μονάδων, με 25 και 30 μαθητές ανά τάξη, με μετακινήσεις εκπαιδευτικών κατά την διάρκεια της ημέρας. Αντίθετα, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις ανθούν και επεκτείνονται, σχολαρχες τρίβουν τα χέρια τους που επιτέλους το υπουργείο τους έδωσε την θέση που επιθυμούν ( σε λίγο καιρό θα επιβάλλουν δικά τους αναλυτικά προγράμματα), κλινικάρχες παίρνουν συμβάσεις με τις ΥΠΕ για test, χρηματοδοτούνται για την ενοικίαση κλινών στο ΕΣΥ (όχι επίταξη), και όλα βαδίζουν πλέον σε μια κανονικότητα.
Το ΚΙΑ Θεσσαλονίκης με αίσθημα ευθύνης και με οδηγό την προμετωπίδα της λειτουργίας του «για εμάς η ζωή αξίζει, για κάποιους κοστίζει», απευθύνεται σήμερα σε όλη την κοινωνία, στις δομές αλληλεγγύης, στους συλλόγους των εκπαιδευτικών και των γονέων, στους Υγειονομικούς και καλεί να συμμετέχουμε όλοι/ες ενεργά στην προστασία της ζωής μας και των παιδιών μας.
Να διεκδικήσουμε:
• Άμεση αύξηση του αριθμού των κτιριακών εγκαταστάσεων, επαναλειτουργία των σχολείων που έκλεισαν, διορισμό εκπαιδευτικών και βοηθητικού προσωπικού σε όλα τα σχολεία της χώρας, ώστε να υλοποιηθεί το βασικό αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας για 15 μαθητές ανά τάξη
• Δωρεάν παροχή υγειονομικού υλικού στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, δωρεάν test ανίχνευσης σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα
• Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των υγειονομικών
• Μαζικές προσλήψεις στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας
• Επίταξη ιδιωτικών κλινικών και εργαστηρίων
• Γενναία χρηματοδότηση Υγείας και Παιδείας
Γι’ αυτούς η ζωή κοστίζει, για εμάς η ζωή αξίζει.
Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης
Σεπτέμβριος 2020